Het houden van dieren heeft natuurlijk veel leuke kanten, maar schept ook een grote verantwoordelijkheid. Hoe ga je bijvoorbeeld om met voortplanting van dieren? Die jonge dieren zijn natuurlijk hartstikke leuk, maar heb je er ook een plek voor als ze groter worden? Meestal geven namelijk juist die jonge dieren bij het volwassen worden heel veel strijd. Kosten ze geld in de verzorging en is het zoeken van een nieuw thuis helemaal niet makkelijk.
Binnen onze dierentuin zetten we dus ook niet actief in op het fokken van dieren. Waarom meer dieren geboren laten worden, terwijl wij juist dieren vanuit de opvang een plekje willen geven? De meeste opvangcentra zitten daarbij ook nog eens overvol.
Een reden voor ons om toch te besluiten om dieren zich te laten voortplanten is wanneer dieren sterk bedreigd worden in het wild. Niet dat het gefokte dier uitgezet kan worden, maar wel een meerwaarde kan hebben tegen de (illegale) handel in dieren. Onze kolenbrander schildpadden zijn hier een mooi voorbeeld van.
Een andere reden voor voortplanting is het natuurlijke gedrag van de dieren rondom de voortplanting zelf. Onze nandoe haan is bijvoorbeeld maanden bezig met het bouwen van een nest en het verzorgen van de eieren en daarna de jongen. Ja je leest het goed. Bij deze vogels leggen de dames (hennen) natuurlijk de
eieren, maar de man (haan) broed ze uit en verzorgd de jongen.
Ook dit jaar was het weer bijzonder om hem hele dagen bezig te zien. Sterker nog,
hij was er zo goed in dat er ook drie hele mooie kuikens uitkwamen. Maar ja wat doe je dan weer met die kuikens? We weten van fokkers dat het heel moeilijk is om de kuikens natuurlijk groot te laten worden? Maar ze ‘kunstmatig’ groot brengen heeft ook helemaal geen zin gezien onze missie/visie.
We hebben dus toch besloten af te wachten wat de dieren zelf voor elkaar kregen. Uiteraard kregen ze aangepast voer speciaal voor de jongen, maar uiteindelijk staat er toch een hek om het verblijf.
1 jong leek wel heel sterk en ook de ouders zagen we dit jaar ander gedrag vertonen dan vorig jaar. De uitdaging om de jongen dit jaar op natuurlijke wijze groot te krijgen bleek toch te groot en zijn alle kuikens komen te overlijden. 1 kuiken hebben we nog geprobeerd te helpen met een verwonding aan zijn poot, maar ook dit mocht niet baten. Een dier laten lijden voelt ook niet goed.
De natuur is en blijft keihard. Het dilemma blijft bestaan. Is het oke om voor de verrijking en natuurlijk gedrag van de ouder dieren, jongen geboren te laten worden die meestal komen te overlijden? Voor een kip is die keuze alweer anders dan bij ‘intelligentere’ dieren zoals een apen of olifanten. De keuze is niet anders omdat een dier meer of minder waard is, maar de behoeften van de dieren wel verschillen.
Dergelijke dilemma’s zijn zeker niet zwart/wit. Goed om bij stil te blijven staan. In dit specifieke geval hebben we weer een jaar om hierover na te denken.
Wordt vervolgd..
Comentarios